Sławno

PAŃSTWO: Polska                  
POWIAT: słupski, sławieński 
WOJEWÓDZTWO: zachodniopomorskie
DIECEZJA: koszalińsko-kołobrzeska 
 
Miasto znane jest ze swojej długiej i niezwykle bogatej, ponad 700-letniej historii. Przez wieki zmieniało swoich właścicieli, stając się własnością to Księstwa Pomorskiego (przez pewien czas nawet odrębnej dzielnicy – Księstwa Sławieńskiego), to Księstwa Gdańskiego, Marchii Brandenburskiej, a także Danii. Sławno wraz z okolicami odgrywało istotną rolę w skali Pomorza Środkowego i przez długi czas mieściła się tu siedziba kasztelana. Pierwszym znanym (na wpół legendarnym) księciem sławieńskim był Racibór, m.in. fundator miejscowego klasztoru joannitów. Warto pamiętać, że pierwsza lokacja miasta nastąpiła jednak w nieco innym miejscu – oddalonym o 5 km na wschód grodzie nad Wieprzą (dziś wieś Sławsko). Prawa miejskie Nowe Sławno (w obecnym miejscu) otrzymało w 1317 r. z rąk władających tymi terenami Święców. Ich godło – Rybogryf – do dziś widnieje w herbie miasta. Niedługo po tym miasto otoczono murami, a do wewnątrz prowadziły dwie bramy: Koszalińska i Słupska. Ulice przecinały się pod kątem prostym, a pośrodku wytyczono prostokątny rynek, na którym posadowiono ratusz i obok farę miejską. Do dziś doskonale zachowany jest układ starego Sławna wraz z najważniejszymi obiektami.
 
Kościół pw. św. Antoniego Padewskiego
Ciekawa modernistyczna bryła kościoła św. Antoniego powstała w latach 20. XX wieku. W odróżnieniu od ewangelickiego kościoła NMP, od samego początku świątynia ta służyła sławieńskim katolikom. Od strony zachodniej do wnętrza prowadzi wspaniały portal z nowatorskim zastosowaniem tzw. ceramiki kilońskiej. W górnej części portalu umieszczona jest figurka św. Antoniego trzymającego na rekach Dzieciątko Jezus. Wnętrze zaskakuje obecnością zabytkowych elementów wyposażenia, m.in. renesansowego tryptyku ze scenami życia NMP na skrzydłach i pietą w centralnej części. Druga strona ołtarza (widoczna po jego zamknięciu) przedstawia rzeźbione postacie św. Jana Chrzciciela, św. Wawrzyńca, św. Katarzyny i św. Doroty.
 
 
Kościół pw. Wniebowzięcia NMP
Największa i najważniejsza świątynia miasta, wybudowana w połowie XIV w. dzięki fundacji księżnej Zofii, żony księcia Barnima IV. Patronat nad nią sprawowali wówczas joannici, którzy również przyczynili się do jej wyposażenia. Aż do II wojny światowej świątynia słynęła z monumentalnego renesansowego ołtarza głównego, który jednak nie przetrwał do czasów współczesnych. Zabytkowe wyposażenie kościoła jest więc dość skromne i składa się na nie XVI-wieczna chrzcielnica oraz XVIII-wieczny obraz „Obrzezanie”. Pozostałe elementy są już współczesne, a ołtarz główny z lat 50. XX w. ma formę wzorowaną na gotyckich tryptykach. Jego zasadniczym tematem jest życie Najświętszej Marii Panny.
 
 
Warto również zobaczyć w Sławnie:
zespół obwarowań miejskich wraz z bramami: Koszalińską i Słupską – większość elementów  pochodzi z XV w.; wzniesione były z kamienia i cegły na dł. 1250 m, obecnie fragmentarycznie zachowane;
kamienice z XVIII i XIX w.
neogotyckie wille z XIX i początku XX wieku.
 

 

 

 

Uwagi oraz sugestie

DO GÓRY